Pomidory malinowe - jak nawozić

Pomidory malinowe to wyjątkowa grupa odmian, szczególnie ceniona w Polsce. Ten typ pomidorów wyróżnia się przede wszystkim malinowym kolorem owoców. Jednak tylko niektóre odmiany – zwykle nowe, szklarniowe - mają owoce całe w jednolitej, malinowej (różowej lub czerwonoróżowej) barwie. Wiele malinówek, tak zwanych klasycznych, ma tendencję do nierównomiernego dojrzewania – przy piętkach często są zielone. Charakterystyczną cechą malinówek są też mocne szypułki. Często tak silnie trzymają się owoców, że trudno je od nich oderwać.

Pomidory malinowe różnią się także kształtami i wielkością owoców. Wśród nich są odmiany wielkoowocowe, których waga pojedynczych owoców wynosi około 30 dag lub – przy odpowiednim nawożeniu – nawet więcej. Takie malinówki często są mocno żebrowane. Z krzaka zbiera się zwykle tylko kilka owoców, ale za to ogromnych.

Popularne – zwłaszcza na sklepowych półkach – są odmiany o owocach średniej wielkości i dużych. Najczęściej są one okrągłe, rzadziej owalne oraz żebrowane. Drobne owoce – wielkości orzechów – mają malinówki koktajlowe. Te odmiany są łatwiejsze w uprawie amatorskiej niż o dużych owocach. Poza tym często zaczynają owocować wcześniej.

Pomidory malinowe cenione są także za wyjątkowy smak. Zwykle są mięsiste, soczyste, z małą ilością nasion i mocno pachnące. Ich miąższ jest słodki, często delikatnie kwaskowaty, bardzo smaczny. Na smak i aromat, a także soczystość malinówek wpływ mają żyzność ziemi, nawożenie oraz podlewanie. Bardzo ważne jest także nasłonecznienie oraz różnice temperatury pomiędzy dniem a nocą. Wtedy pomidory malinowe są słodkie, przyjemnie kwaskowate i jednocześnie apetycznie pachną.

Przeczytaj też: W jaki sposób uprawiać i pielęgnować pomidory?

Żyzna ziemia, z dużą ilością próchnicy i składników pokarmowych, to podstawa sukcesu w uprawie pomidorów malinowych. Rosną wtedy nie tylko bujnie, ale też ich owoce są smaczniejsze. Bardzo dobre są stanowiska w pierwszym i drugim roku po jesiennym nawożeniu obornikiem. Niekoniecznie musi to być świeży nawóz z gospodarstwa rolnego. Nadaje się także Obornik bydlęcy granulowany. Łączy on wszystkie zalety tradycyjnego obornika oraz wygodę i bezpieczeństwo nowoczesnego nawożenia. Nie ma niemiłego zapachu. W procesie produkcji pozbawiany jest nasion chwastów, jaj i larw owadów, nicieni oraz innych patogenów. Nie zawiera chemicznych dodatków, barwników, konserwantów. W składzie Obornika bydlęcego granulowanego jest bardzo dużo substancji organicznej (65%), która zamienia się w próchnicę, a także azot (2%), fosfor (4%), potas (2%), magnez (1,8%), siarka (1%) oraz mikroelementy.

Przeczytaj także: Obornik granulowany – jak stosować jesienią

Co zrobić, jeżeli stanowisko pod pomidory malinowe nie było nawiezione jesienią obornikiem? Granulowane, naturalne nawozy można też stosować przed sadzeniem pomidorów malinowych - pod każdą sadzonkę. To mogą być np. Obornik granulowany bydlęcy lub Nawóz ekologiczny do pomidorów, ogórków i ziół (zawiera 100% masy roślinnej).

Do uprawy pomidorów malinowych w szklarni i donicach, ale także wzbogacania gleby w warzywniku, można stosować gotowe podłoża, jak Ziemia do pomidorów i warzyw. To zbilansowana mieszanka torfu wysokiego, torfu niskiego, węgla brunatnego, kompostowanej kory oraz biohumusu (wytwarzanego przez dżdżownice).

Pomidory najlepiej przyswajają składniki pokarmowe, jeśli odczyn ziemi wynosi 5,5-7,5 pH. Na glebach kwaśnych (odczyn poniżej pH 5,5) korzenie pomidorów – mimo nawożenia - gorzej pobierają m.in. azot, fosfor, molibden, siarkę. Podobnie jest w przypadku ziemi zasadowej. Gdy odczyn gleby wynosi powyżej pH 7,5, pomidory gorzej przyswajają takie składniki jak bor, cynk, mangan, żelazo. Odczyn pH można łatwo i szybko sprawdzić bez oddawania próbki ziemi do laboratorium. Służy do tego Zestaw do badania pH gleby.

Przeczytaj także: Nawozy organiczne do warzyw – granulowane czy w płynie

Pomidory malinowe mają duże potrzeby pokarmowe. Rosną bardzo szybko oraz wytwarzają dużą masę części nadziemnych: liści, łodyg, kwiatów i owoców. Nawet jeśli posadzone zostały w żyznej ziemi, systematyczne zasilanie jest niezbędne.

Pierwsze nawożenie można wykonać już 2 tygodnie po posadzeniu rozsady na stałe miejsce. Kolejne zabiegi nawożenia wykonuje się co 10-14 dni.

Nawożenie należy zakończyć około 3 tygodnie przed planowanym zerwaniem ostatnich owoców. Pomidory malinowe zwykle później zaczynają owocować niż inne odmiany i dłużej dojrzewają. Dlatego to najczęściej jest połowa sierpnia.

Do fazy zakwitnięcia pomidory malinowe potrzebują szczególnie dużo azotu. Gdy zaś owoce się zawiązują i dojrzewają, niezbędna jest większa ilość potasu oraz wapnia.

Dlatego tak ważne jest, by w uprawie amatorskiej – przed posadzeniem pomidorów malinowych – stosować nawozy organiczne, np. obornik. Uwalnianie z nich składników pokarmowych, m.in. azotu, potasu, wapnia i fosforu, trwa wolno. Pomidory mogą je pobierać w zależności od potrzeb. Jednak składniki pokarmowe w podłożach się wyczerpują. Trzeba je uzupełniać w postaci nawożenia.

Najwygodniejsze do nawożenia pomidorów malinowych są nawozy wieloskładnikowe, których receptury są opracowane pod ich potrzeby. W okresie intensywnego wzrostu, czyli na początku sezonu, warto zastosować przynajmniej raz Nawóz z pokrzywy, który dostarcza składników pokarmowych oraz wzmacnia rośliny, przez co są bardziej odporne na choroby i szkodniki.

Wydajne i wygodne w stosowaniu są także Nawóz ZADBANY OGRÓD do pomidorów i ogórków z mączką bazaltową, Nawóz ekologiczny płynny do pomidorów i ogórków, Nawóz w płynie Aromatyczne Owoce do pomidorów, Nawóz granulowany do pomidorów i ogórków z mikroskładnikami, Nawóz rozpuszczalny Smaczne Owoce do pomidorów oraz Biohumus Max Uniwersalny.

Do pomidorów malinowych uprawianych w doniczkach na balkonie można używać również odżywki VEGE ENERGY do ziół i warzyw. Ma postać ampułki, której końcówkę wbija się w ziemię. Zaopatruje pomidory w substancje odżywcze przez okres do 4 tygodni.

Zarówno brak składników pokarmowych, jak i ich nadmiar mają ogromny wpływ na smak, liczbę, wielkość i wygląd owoców pomidorów malinowych. Znaczenie ma też temperatura. Najsmaczniejsze są malinówki, które miały w sam raz składników pokarmowych, dojrzewały w okresie, gdy dni były ciepłe (lecz nie za upalne), a noce – niezbyt chłodne (zbyt duża różnica temperatury to częsta przyczyna pękania owoców, co sprzyja ich pleśnieniu).

Przeczytaj także: Jak rozpoznać objawy niedoboru składników pokarmowych?

Brak azotu łatwo poznać po wyglądzie liści pomidorów. Są wtedy najpierw jasnozielone, a następnie żółkną. Mają też tendencję do drobnienia. Pomidor, który ma za mało azotu wygląda rachitycznie, słabo się krzewi. Łodygi i liście są delikatne, łatwo się łamią. Kwiatów zwykle jest dużo, ale owoce się nie zawiązują.

Nadmiar azotu również nie jest wskazany dla pomidorów. Rosną wtedy wybujałe i wiotkie. Kwiatów i owoców jest mało, a liście mają wyjątkowo duże rozmiary. Gdy nadmiar azotu jest tylko na początku wzrostu, pomidory później zaczynają dojrzewać. Owoce są bardziej wodniste, bez wyrazistego smaku oraz mniej słodkie i gorzej wybarwione. Słabo pachną.

Pomidory malinowe, którym nie brakuje fosforu, mają sztywne łodygi i mocny system korzeniowy. Wcześniej kwitną oraz zawiązują owoce w kształtach i wielkościach typowych dla danej odmiany.

Gdy pomidory malinowe mają zbyt mało fosforu, liście są jak poszarzałe, często w fioletowymi przebarwieniami. Owoce bywają mocno zniekształcone i niewyrośnięte, a korzenie - słabe.

Ten pierwiastek jest niezbędny do prawidłowej gospodarki wodnej pomidorów oraz wybarwiania owoców. Jednym z pierwszych objawów braku potasu jest zasychanie liści, tak jakby pomidorom brakowało wody (mimo podlewania). Następnie liście żółkną, brązowieją i często zasychają. Brak potasu sprawia też, że owoce mają większą tzw. zieloną piętkę. Często owoce są łykowate, suche, blade, bez smaku.

Nadmiar potasu zaś pogarsza przyswajanie wapnia przez pomidory. W efekcie owoce są częściej porażane przez suchą zgniliznę wierzchołkową.

Niedobory wapnia zauważa się zwykle dopiero w czasie zawiązywania i dojrzewania owoców. Jeśli w tym czasie panują dłuższe upały, z temperaturą powyżej 30°C, pomidory przyswajają z ziemi za mało wapnia. Deficyt tego pierwiastka może być też spowodowany nadmiarem potasu w glebie. W efekcie na owocach pojawiają się bardzo charakterystyczne czarne plamy – to objawy suchej zgnilizny wierzchołkowej. Choroba ma charakter fizjologiczny, nie jest zaraźliwa. Jednak owoce nie nadają się do jedzenia. Po zauważeniu pierwszych czarnych plam należy zerwać owoce i wyrzucić. Następne owoce, gdy miną upały i pomidor będzie mógł przyswajać swobodnie wapń, będą zdrowe.