Z artykułu dowiesz się:
1. Jak zaprojektować nawierzchnie ogrodowe?
O czym należy pamiętać przy planowaniu nawierzchni?
Bez alejek komunikacja w ogrodzie, zwłaszcza na wilgotniejszym terenie, byłaby znacznie utrudniona. Dostępność różnorodnych materiałów sprawia, że obok czysto praktycznej funkcji ścieżki mogą stać się też niebagatelną ozdobą ogrodu, podobnie jak pochylnie, schody oraz place. W zależności od użytego materiału można zaplanować nawierzchnie luźne, utwardzone elastyczne i utwardzone sztywne. O tym, który rodzaj sprawdzi się w danym miejscu, decyduje przeznaczenie podłoża: częstotliwość użytkowania i obciążenie.
W których częściach ogrodu warto zaplanować nawierzchnie?
Nawierzchnie umożliwiają komunikację pomiędzy poszczególnymi częściami ogrodu. Oprócz dojścia do domu i podjazdu do garażu warto zaplanować komunikację z miejscem, gdzie będzie stał śmietnik oraz ścieżki do altany, drewutni i innych rekreacyjnych elementów w ogrodzie.
Jak dzieli się drogi w ogrodzie przydomowym?
Drogi w ogrodzie przydomowym dzieli się na arterie I, II i III rzędu. Najważniejszą funkcję spełnia komunikacja I rzędu. Są to drogi i place dojazdowe, umożliwiające ruch samochodów. Drogi II rzędu służą jedynie do komunikacji pieszej , nie powinno się po nich jeździć samochodem, natomiast te III rzędu są nieformalnymi ścieżkami, prowadzącymi zwykle do mniej uczęszczanych zakątków ogrodu. Uświadomienie sobie tego podziału jest konieczne, gdyż należy zaplanować odpowiednią podbudowę nawierzchni.
Dlaczego warto wykonać projekt nawierzchni?
Wykonywanie różnego rodzaju nawierzchni w terenie wymaga przede wszystkim starannego przygotowania ich projektu. Na planie powinny się również znaleźć różnice wysokości terenu, szerokości planowanych dróg oraz ich dokładny przebieg. Bardzo istotne jest również właściwe przeniesienie wykonanego projektu w teren. Precyzyjne wyznaczone kształty przyszłych dróg dają wyobrażenie o tym, jak będą one wyglądały po wykonaniu.
Od jakich nawierzchni należy zacząć projekt?
Na początku należy zaprojektować drogę dojazdową do budynku oraz parking, jeśli nie mamy garażu (arterie I rzędu). Podjazdy, placyki i trakty pod ruch kołowy jako jedyne w ogrodzie wymagają sztywnych, utwardzonych podłoży. Układanie takich nawierzchni wiąże się z precyzyjnymi pomiarami, użyciem specjalistycznego sprzętu i efektywnym systemem odprowadzania wody. Ponieważ oczekujemy przy tym wieloletniej trwałości, wykonanie takich nawierzchni lepiej powierzyć fachowcom.
Co należy uwzględnić przy planowaniu drogi dojazdowej?
W przypadku drogi, po której będą poruszały się samochody, trzeba przewidzieć odpowiednią szerokość pasa ruchu. Szerokość drogi dojazdowej powinna być szersza od drzwi garażowych o niecały metr. Przy planowaniu parkingu przy domu, standardowy metraż tej przestrzeni pod jedno auto wynosi 2,5 x 5 metrów. Istotny jest również rodzaj nawierzchni, która nie powinna być zbyt śliska, gdyż wówczas korzystanie z niej po deszczu będzie kłopotliwe. Nawierzchnia ta powinna być wykowana z materiału, który nie będzie pylił.
O czym warto pamiętać planując arterie II i III rzędu?
Podczas planowania arterii II i III rzędu warto przemyśleć zastosowanie różnych typów nawierzchni pod względem użyteczności oraz walorów estetycznych. Przy wyborze materiału należy zwrócić uwagę na kolor elewacji budynku, dachu, stolarki i ogrodzenia.
2. Jakie materiały nadają się na nawierzchnie ogrodowe?
Jakie materiały wybrać na nawierzchnie ogrodowe?
Oferta materiałów nadających się na nawierzchnie ogrodowe jest bardzo szeroka. Popularne są betonowe kostki brukowe, kostki granitowe, betonowe płyty, bruk klinkierowy, gres, terakota, lany beton czy kamienne płyty łupane lub szlifowane. Wstępnej selekcji dokonają zapewne ceny, co jednak nie uwolni nas od podjęcia decyzji. Wybór będzie łatwiejszy, jeśli odniesiemy się do przemyślanej już koncepcji ogrodu, a przede wszystkim do jego stylu.
Które materiały są najbardziej optymalne?
Materiały prezentujące się najbardziej naturalnie (kostki granitowe, kamienne płyty czy bruk klinkierowy), a więc harmonizujące z większością założeń ogrodowych, są najdroższe, a ich ułożenie najbardziej czasochłonne. Betonowe płyty lub kostki brukowe, dziś dostępne w różnych barwach i wzorach, często dają wrażenie surowości i sztuczności. Te ich cechy stają się jednak walorem w ogrodach nowoczesnych, surowych i minimalistycznych. Lany beton, który pozwala uformować dowolny kształt, wymaga suchych podłoży, z niskim poziomem wód gruntowych. Gres i terakota sprawdzą się na tarasach, przejściach i schodach układanych pod zadaszeniami. Wadą tych materiałów jest śliska nawierzchnia, zwłaszcza gdy jest wilgotna. Równie śliskie jest drewno. Dlatego na tarasy i ścieżki wykorzystuje się chropowate deski ryflowane. Chociaż wytrzymałość drewna ustępuje innym materiałom (wymaga regularnej konserwacji), jest niezwykle dekoracyjne, ciepłe i pięknie harmonizuje niemal z każdym stylem ogrodu. Poza tym, jako jedyna nawierzchnia sztywna nie wymaga grubej podbudowy. Osadza się ją na stelażu dźwigarów i legarów.
Czym wyróżniają się nawierzchnie gruntowe?
Nawierzchnie gruntowe dobrze komponują się z różnymi roślinami. Ze względu na naturalny wygląd, można je zastosować w niemal każdym ogrodzie. Są tanie i łatwe do wykonania. Nie mogą być zakładane bezpośrednio na gruntach gliniastych i piaskowych. Nie powinno się ich także wykonywać tam, gdzie będzie panował wzmożony ruch, a w ciągłym użyciu będą np. taczki.
Jakie wady i zalety mają nawierzchnie żwirowe?
Zaletą tych nawierzchni jest przede wszystkim łatwość wykonania oraz naturalny wygląd. Jednak z uwagi na duży ciężar nie nadają się do ogrodów dachowych oraz tam, gdzie podłoże nie powinno być obciążone. Ponadto są bardziej narażone na przerastanie chwastami, które są później trudne do usunięcia.
Dlaczego warto planować nawierzchnie kamienne i betonowe?
Nawierzchnie kamienne i betonowe wyróżniają się ogromną trwałością. Dają nieograniczone możliwości komponowania wzorów i kolorów. W zależności od materiału i sposobu ułożenia mogą być dobrze przepuszczalne. Niestety są one dość trudne w wykonaniu dlatego ich założenie lepiej powierzyć wyspecjalizowanej firmie.
Gdzie sprawdzą się nawierzchnie ceramiczne?
Ten materiał pochodzenia naturalnego doskonale komponuje się z elementami ogrodu i roślinnością. Należy jednaj pamiętać, że do wykonania nawierzchni nadaje się jedynie klinkier drogowy, który niestety jest drogi. Zwykła cegła jest higroskopijna i wymaga izolacji przeciwwilgociowej.
Czym wyróżnia się bruk drewniany?
Bruk drewniany wyróżnia się oryginalnym wyglądem, barwą, niepowtarzalnym rysunkiem słojów oraz dużym wyborem materiałów. Popularne jest drewno dębowe, modrzewiowe, jodłowe, robiniowe, sosnowe czy świerkowe. Możliwość barwienia na dowolny kolor sprawia, że można z niego stworzyć wielobarwne kompozycje. Należy pamiętać, że bruk drewniany wymaga regularnej konserwacji, z kolei po deszczach nawierzchnia staje się śliska.
Jakie zasady obowiązują przy projektowaniu nawierzchni?
- Proste nawierzchnie z kamiennych płyt można układać na warstwie gruboziarnistego piasku. Do ich budowy najczęściej nie używa się zaprawy.
- Indywidualny charakter przestrzeni wymaga niejednokrotnie zastosowania niebanalnych nawierzchni. Wykorzystanie jednorodnego materiału może wydać się zbyt nudne, dlatego niekiedy wystarczy zastosowanie różnej wielkości elementów z tego samego materiału (np. z kamienia, z betonu) lub różnych odmian barwnych danego materiału.
- Jeśli połączone mają zostać dwie całkiem odmienne nawierzchnie, powinno się przede wszystkim sprawdzić ich wytrzymałość mechaniczną. Jest to szczególnie istotne, gdy nawierzchnia będzie miała taką wytrzymałość mechaniczną, jak najsłabszy z jej elementów.
- W przypadku nawierzchni pieszych bardzo ważna jest przede wszystkim wygoda jej użytkowania.
- Zastosowanie dwóch lub trzech materiałów o odmiennych właściwościach i wyglądzie sprawia, że nawierzchnia zyskuje nowy wygląd, jest ciekawsza ze względów plastycznych.
- Przy projektowaniu nie powinno się jednak proponować zbyt wielu różnych grup materiałów, gdyż zbytnie nagromadzenie w jednym miejscu różnych faktur, wzorów i kolorów spowoduje jedynie chaos i nie da oczekiwanego efektu estetycznego.
- Najczęściej łączy się ze sobą elementy betonowe, ceramiczne lub kamienie.
- Połączenie nawierzchni żwirowej z pasmami wykonanymi np. z kostki kamiennej lub klinkieru drogowego nie tylko ciekawie wygląda, ale również wzmacnia konstrukcję nawierzchni. Dzieje się tak dlatego, że najczęściej skrajne fragmenty ścieżki wykonane są z twardych elementów i zamocowane dodatkowo na betonowych cokołach, a puste przestrzenie pomiędzy nimi wypełnia się żwirem.
- Możliwości różnorodnego wykorzystania materiałów do budowy nawierzchni są prawie nieograniczone.
- Przy dobieraniu połączeń materiałów bardzo istotne jest ustalenie ich grubości oraz rodzaju podbudowy, odpowiednej dla każdego z nich i dostosowanej do rodzaju gruntu, jaki występuje w danym miejscu.
