Trawy ozdobne – 5 łatwych w uprawie

Trawy ozdobne nie mają tak kolorowych kwiatów, jak np. róże, dalie czy floksy. Prezentują się jednak nie mniej efektownie, dzięki bogatemu ulistnieniu. Źdźbła - w zależności od gatunku trawy  - są wyprostowane, przewieszające się, spływające kaskadami. Nadają ogrodom fakturę, co sprawia, że kompozycje są bardziej urozmaicone i dynamiczne. Trawy to także świetne tło dla innych roślin, które eksponuje ich kwiaty czy kontrastowe barwy liści. Niskie gatunki traw ozdobnych polecane są do wypełniania pustych przestrzeni pomiędzy krzewami, bylinami i kwiatami jednorocznymi. Niektóre gatunki doskonale tolerują zacienienie – można je sadzić np. pod wysokimi drzewami i krzewami liściastymi. Pięknie prezentują się także na większych powierzchniach. Zastępować mogą nawet trawniki, a przy okazji są mniej pracochłonne i tańsze w utrzymaniu (mniej podlewania). Ozdobne trawy wystarczy ściąć raz w roku (najlepiej wiosną).

Trawy wprowadzają także do ogrodów ruch i dźwięk. Szczególnie gatunki wysokie, takie jak miskanty, szeleszczą na wietrze. Wiele osób odbiera ten dźwięk jako uspokajający. Wysokie trawy nadają się na szybkie osłony. W kilka miesięcy tworzą ściany zieleni. Wszystkie gatunki traw mają kwiatostany w kształcie kłosów lub wiech, które dekorują ogrody również zimą. Po wysuszeniu można z nich robić suche bukiety. Liście niektórych traw ozdobnych, np. żubrówki, są jadalne. Wykorzystuje się je m.in. do aromatyzowania alkoholi oraz jako przyprawę do dziczyzny.

Hakonechloa smukła (Hakonechloa macra) dziko rośnie w górskich lasach Japonii. Szczególnie licznie występuje w okolicach miejscowości Hakone na wyspie Honsiu (stąd pierwszy człon jej nazwy to Hakone). To niska trawa ozdobna z rodziny wiechlinowatych, do której należą także np. kostrzewa, miskant, owies, perz, pszenica, sesleria, sorgo, żubrówka. Bardzo często jest sadzona na całym świecie. Rozsławiły ją ogrody w stylu japońskim. Jest niewymagająca, nieekspansywna i wyjątkowo malownicza.

Hakonechloa smukła dorasta do około 50 cm wysokości. Jej długie liście podobne są do bambusowych, przewieszają się kaskadowo. Najczęściej liści są zielone, ale są też odmiany wielobarwne, np. w paski, oraz złocistozielone. Jesienią liście często przebarwiają się w kolorach czerwonym i żółtym. Wiechowate kwiatostany pojawiają się w lipcu. Mimo że są dość niepozorne, jest ich wiele i także tworzą piękną dekorację.

Pierwotnie hakonechloę smukłą sadzono przede wszystkim w ogrodach w japońskim stylu. Obecnie to także popularna trawa okrywowa. Nadaje się na obwódki, rabaty, skalniaki, do uprawy w donicach i sadzenia pod liściastymi drzewami, a także wypełniania pustych miejsc między krzewami i bylinami ozdobnymi. Hakonechloa smukła – w odróżnieniu od większości innych traw - najlepiej rośnie w półcieniu. Dlatego świetnie sobie radzi m.in. jako trawa okrywowa w ogrodach w stylach naturalnym, leśnym czy angielskim.

Hakonechloę smukłą należy sadzić w ziemi żyznej albo przeciętnej. Lubi wilgoć (pochodzi z górskich, wilgotnych obszarów Japonii), ale dobrze znosi także przesuszenie. Do sadzenia tej ozdobnej trawy można używać takiego podłoża jak Ziemia do trawników (zawiera 70% torfu niskiego i 30% wierzchnicy).

Dodatkowo to podłoże warto wzbogacić podłożem Humus, w której składzie są kwasy humusowe, próchnica oraz składniki mineralne naturalnego pochodzenia. Dzięki próchnicy gleba lepiej magazynuje wodę oraz składniki pokarmowe. Humusem można też obsypywać trawy ozdobne, zwłaszcza wiosną przed lub w czasie ruszania wegetacji.

Jak inne gatunki traw, hakonechloa smukła dobrze reaguje na nawożenie organiczne. Jeden lub dwa razy w sezonie (wiosną i na początku lata) można ją podsypać kompostem świeżym albo granulowanym. Kompost świeży przygotowuje się w ogrodzie w kompostowniku, do którego należy wrzucać resztki ogrodowe i kuchnne, np. chwasty (bez nasion i kłączy), obierki czy skoszoną trawę (kompostowanie przyśpiesza preparat Active Komposter). Kompost granulowany zaś można kupić w postaci gotowego preparatu, jak Nawóz Bezpieczny Trawnik. Granulki są suche, nie mają uciążliwego zapachu, łatwo je przechowywać.

Zamiennie można zastosować np. Nawóz granulowany do trawników zagęszczający i wypierający chwasty. Zawiera azot, fosfor, siarkę, bor, miedź, żelazo, mangan i cynk. Zapewnia szybkie, intensywne zielone wybarwienie oraz zagęszczanie się trawy.

Miskant chiński (Miscanthus sinensis) pochodzi z Azji. Ta okazała, wieloletnia trawa w naturze osiąga nawet 3 metry wysokości. Należy do rodziny wiechlinowatych. Spokrewniona jest z takimi roślinami jak np. kostrzewa, owies, perz, pszenica, sesleria, sorgo, żubrówka. Rośnie kępami, nie ma tendencji do samoistnego rozsiewania się w ogrodzie i poza nim. W czasie każdego sezonu wegetacyjnego tworzy dużą masę liści, które na zimę zamierają. Uważany jest za roślinę energetyczną, podobnie jak np. topinambur. W Polsce miskanty uprawia się zarówno w ogrodach prywatnych, jak i publicznych. Mimo dużych rozmiarów nadają się także do niewielkich ogródków.

W polskim klimacie miskant chiński osiąga 100-200 cm wysokości (w zależności od odmiany). Pod koniec lata wypuszcza  wspaniałe kwiatostany przypominające pióropusze. Najczęściej są one białe, rzadziej w odcieniach czerwieni. Dekorują ogród nawet do wiosny. Liście miskantów chińskich zwykle są zielone, o szerokości do 2 cm. Niektóre odmiany mają źdźbła cętkowate lub w paski. To wyjątkowo dekoracyjna, wysoka trawa. W czasie wiatru w ogrodzie słychać szelest liści miskantów, co sprawia wrażenie, jakby ogród szeptał.

Miskanty chińskie preferują słoneczne stanowiska. Warto je sadzić po kilka, by tworzyły większe, naturalistyczne kępy. W tym samym miejscu mogą rosnąć wiele lat. Nadają się do sadzenia wśród krzewów, a także w wyeksponowanych miejscach na trawnikach oraz przy oczkach wodnych. Tworzyć z nich można osłony, np. przy ogrodzeniu i tarasie. Ich kwiatostany, nawet po zaschnięciu, dekorują ogród w czasie zimy. Wykorzystywane są też na suche bukiety.

Najlepiej miskanty rosną w żyznej ziemi lecz tolerują też przeciętną. Lubią umiarkowane podlewanie. Dobrze rosną np. w pobliżu stawów czy na rabatach obok często podlewanych trawników. To trawa ozdobna o niewielkich wymaganiach, ale na start potrzebuje dobrego podłoża. Do dołków przed sadzeniem miskantów można wsypać np. podłoże Humus. To produkt w 100% naturalny, który zawiera kwasy humusowe, próchnicę oraz składniki mineralne. Humusem można też obsypać młode miskanty. Dzięki próchnicy, która się znajduje w tym podłożu, miskanty lepiej przyswajają składniki pokarmowe oraz są bardziej odporne na suszę i mróz.

W sezonie wegetacyjnym miskanty chińskie wypuszczają dużą masę liści i kwiatostanów. Aby ją wytworzyć, potrzebują składników pokarmowych, zwłaszcza azotu, potasu i fosforu.  Zasilać je można 1-2 razy - wiosną i ewentualnie latem - preparatami do trawników, takimi jak np. Nawóz granulowany do trawników. W jego składzie oprócz podstawowych składników pokarmowych, czyli azotu, fosforu i potasu, znajdują się także magnez, siarka, bor, miedź, żelazo, mangan i cynk.

Dodatkowo na przełomie lata i jesieni warto zastosować Nawóz granulowany jesienny do trawników. W jego składzie są fosfor (7%) oraz potas (12%). Te pierwiastki sprzyjają lepszemu zimowaniu miskantów. Poza tym fosfor sprzyja lepszemu korzenieniu traw ozdobnych, zaś potas odpowiada m.in. za ich gospodarkę wodną.

Sesleria jesienna (Sesleria autumnalis) należy rodziny wiechlinowatych. To wieloletnia trawa ozdobna spokrewniona jest z takimi roślinami jak np. kostrzewa, owies, perz, pszenica, sorgo, żubrówka. Dziko rośnie na południu Europy, m.in. Półwyspie Bałkańskim oraz w niektórych częściach Alp. Spotykana jest także na Kaukazie i w Ameryce Północnej. Wyróżnia się ładnym wyglądem, małymi wymaganiami i dużą odpornością. Poza tym późno kwitnie – na przełomie lata i jesieni. Sesleria jesienna często jest sadzona w ogrodach na całym świecie. Szczególnie popularna jest w USA.

Seslerie jesienne dorastają do 40 cm wysokości. Rosną kępami, nie mają tendencji do zachwaszczania ogrodu. Ich wąskie, przewieszające się, szorstkie w dotyku liście mają szerokość około 5 mm. Wiosną są jasnozielone. Latem stają się bardziej złociste, a jesienią ciemnieją. Zimą źdźbła nie zamierają całkowicie (częściowo brązowieją, zwłaszcza na końcach). Piękną dekoracją tej trawy są kwiatostany, które pojawiają się od sierpnia do października. Z reguły mają białe zabarwienie – wyglądają szczególnie malowniczo, gdy wieje wiatr. Seslerie doskonale znoszą cięcie. Najlepsza pora na przycinanie to wiosna (przed ruszeniem wegetacji).

Nie bez powodu sesleria jesienna jest uważana za jedną z najlepszych traw okrywowych. Posadzona na większej powierzchni, np. zamiast trawnika, tworzy wspaniały dywan o delikatnej fakturze. Nadaje się zarówno do małych, jak i dużych ogrodów. Często bywa wykorzystywana w zieleni publicznej: w parkach i na skwerach. Można ją sadzić pojedynczo, np. kwiatami cebulowymi kwitnącymi wiosną. Preferuje nasłonecznione stanowiska, ale toleruje również półcień, np. pod wysokimi drzewami liściastymi. Sadzić ją można w donicach na balkonach i tarasach.

To trawa ozdobna na prawie każdą glebę. Sesleria jednak zdecydowanie lepiej rośnie, jeśli ziemia ma odczyn zbliżony do obojętnego lub lekko zasadowy. Do sadzenia - zarówno w gruncie, jak w donicach na balkonie lub tarasie - można użyć specjalistycznego podłoża, jak Ziemia do trawników. W jej składzie jest torf niski (70%)  i wierzchnica (30%).

Sesleria jesienna ma małe wymagania pokarmowe. Systematyczne nawożenie sprawia jednak, że tworzy wspaniałe, bujne kępy i obficie kwitnie. Do jej zasilania warto stosować nawozy o wolnym działaniu, obniżające odczyn ziemi. To może być np. Nawóz Zadbany Trawnik z mączką bazaltową. Zapewnia trawie składniki pokarmowe oraz poprawia właściwości gleby: odkwasza i dostarcza materię organiczną. Nie ma ryzyka przenawożenia! Wystarczy zastosować jedną lub dwie dawki w sezonie – wiosną i ewentualnie latem.

Przeczytaj także: W jaki sposób nawozić mączką bazaltową

Turzyca rzadkokłosa (Carex remota) to wieloletnia roślina z rodziny ciborowatych. Spokrewniona jest m.in. z oczeretem oraz sitowiem. Rośnie dziko w prawie całej Europie, spotykana jest też w Azji oraz Afryce. Rozpowszechniona jest również w Polsce. Szczególnie lubi stanowiska w liściastych lasach,  zwłaszcza w pobliżu strumieni i bagien. Dawniej z turzycy robiono plecionki, m.in. maty do okrywania ciepłolubnych roślin w ogrodach.

Obecnie turzyca rzadkokłosa jest coraz częściej sadzona w ogrodach jako bylina oraz na balkonach i tarasach – zwykle jako jednoroczna roślina. Ta piękna trawa ozdobna jest mało wymagająca i świetnie znosi półcień. Polecana jest zwłaszcza do ogrodów z wilgotną ziemią. Znakomicie rośnie w obniżeniach terenu oraz nad strumieniami i oczkami wodnymi. Nadaje się także do uprawy w donicach.

Turzyce rzadkokłose dorastają do 60 cm. Mają cienkie, delikatne w dotyku źdźbła (do 2 mm szerokości), które spływają kaskadami jak zielone włosy leśnych nimf. Na przełomie maja i czerwca pojawiają kwiaty zebrane w małe kłosy. Są niepozorne, ale jest ich dużo. Przypominają drobne spinki, jakie wpina się we włosy.

Turzyca rzadkokłosa nie ma tendencji do zachwaszczania ogrodu. Z upływem lat tworzy piękne kępy. Dekoracyjna jest od wiosny do jesieni. Liście turzycy rzadkokłosej najpierw są jasnozielone, a potem ciemnieją. Na zimę stopniowo brązowieją i zasychają.

To świetna trawa rabatowa na mniej lub bardziej zacienione zakątki. Szczególnie dobrze rośnie na glebach wilgotnych, np. przy strumieniach, oczkach wodnych, stawach, w rowach, jako obwódka przy często podlewanym trawniku. W uprawie doniczkowej lubi być często podlewana.

Sadzić ją można pod wysokimi drzewami i krzewami. Bardzo dobrym towarzystwem dla turzycy rzadkokłosej są np. bergenie, ciemierniki oraz funkie. Wszystkie te byliny znakomicie się uzupełniają. Delikatne źdźbła turzycy nadają rabatom lekkość i ciekawą fakturę.

Wymagania turzycy rzadkokłosej co do ziemi są niewielkie. Stanowisko warto jednak przygotować starannie, gdyż w tym samym miejscu będzie rosła latami bez przesadzania. Odpowiednim podłożem do sadzenia jest np. Ziemia do trawnika (to mieszanka torfów niskich i pośrednich).

Jeśli turzyca rzadkokłosa ma rosnąć w donicy, do ziemi warto dodać preparat TerraCottem® Universal (hydrożel z nawozem). Dzięki hydrożelowi (chłonie wodę, gdy jest jej dużo, a następnie oddaje – jeśli jest sucho) zwiększa się zdolność podłoża do magazynowania wody. To sprawia, że turzyca rzadkokłosa lepiej znosi okresowe przesuszenie.

Turzyca rzadkokłosa to trawa o małych wymagania pokarmowych. Wystarczy zasilić ją 1-2 razy w sezonie kompostem świeżym lub granulowanym. Specjalny kompost granulowany do trawy zawiera np. Nawóz Bezpieczny Trawnik. W jego składzie są m.in. substancja organiczna, azot (3%), fosfor (3%), potas (6%), mikroelementy. Po rozsypaniu granulek wokół trawy ozdobnej warto następnie powierzchnię ziemi posypać ściółką (nadaje się np. kora).

Żubrówka (Hierochloe odorata), znana też jako turówka wonna, to trawa wieloletnia rosnąca dziko w Europie, Azji oraz Ameryce Północnej. Na naturalnych siedliskach występuje także w Polsce, ale jest pod ochroną. Sadzonki tej wonnej trawy można kupić w sklepach ogrodniczych. Należy do rodziny wiechlinowatych. Spokrewniona jest z takimi roślinami jak np. kostrzewa, owies, perz, pszenica, sesleria, sorgo.

Żubrówka ma charakterystyczny zapach siana i wanilii, zwłaszcza po wysuszeniu. Odpowiedzialna jest za niego kumaryna, która się w niej znajduje. Intensywność zapachu zależy od terminu zbioru, ziemi i nasłonecznienia. Za najbardziej pachnącą uważa się żubrówkę zebraną na przełomie wiosny i lata oraz rosnącą w Puszczy Białowieskiej. Wbrew nazwie, żubrówki nie lubią zjadać żubry.

Od wieków trawa żubrówka jest poszukiwanym dodatkiem do aromatyzowania wódek i likierów. Dawniej w Polsce była też ludowym lekiem na dodanie sił. Żubrówka to również przyprawa do dziczyzny. W Ameryce Północnej zaś Indianie używali żubrówki w ceremonii palenia fajki pokoju.

Trawa żubrówka dorasta do 20-30 cm wysokości. Jej liście są wąskie i szorstkie. Dzięki temu, że rozmnaża się przez rozłogi podziemne, tworzy łany. Jeśli ma dobre warunki w ogrodzie, może nadmiernie się rozrosnąć. Źdźbła mają najładniejszy kolor wiosną – jasnozielony. Potem ciemnieją, a na zimę zasychają. Kwiaty są zebrane w mało dekoracyjne, luźne wiechy. Pojawiają się w drugiej połowie wiosny. Żubrówkę, w porównaniu do innych traw ozdobnych, uważa się za mniej dekoracyjną. Ogromne zalety tej trawy to zapach i możliwość wykorzystania jej jako przyprawy oraz do wyrobu domowych trunków.

Zdecydowanie najlepiej żubrówka rośnie w nasłonecznionych miejscach. Sadzić ją można na np. rabatach z bylinami oraz wśród niskich krzewów ozdobnych. Ze względu na podziemne rozłogi trudno ją utrzymać w ryzach – rozrasta się w różnych kierunkach. To trawa nadająca się do ogrodów w stylu naturalnym i minimalistycznym. Dobrze wygląda na większych powierzchniach, kiedy jest kołysana przez wiatr.

To bardzo mało wymagająca trawa. Wystarczy jej przeciętna, niezbyt urodzajna ziemia. Dobrze znosi brak deszczu. Jej źdźbła tracą jednak wtedy ładny kolor. Dlatego – od czasu do czasu – warto ją podlać w czasie suszy. Żubrówka korzystne reaguje na obecność próchnicy w glebie. Do jej sadzenia nadaje się np. Ziemia do trawników, która jest mieszanką torfów niskich i pośrednich (tzw. wierzchnicy).  Podłoże ułatwia pobieranie wody i składników pokarmowych. Dodatkowo wzbogacić je można specjalistycznym podłożem Humus (w proporcji 1:1).

Trawa żubrówka nie ma dużych wymagań pokarmowych. Rośnie bujniej i wydaje więcej aromatycznych liści, jeśli zasili się ją – wiosną i na początku lata - kompostem świeżym lub granulowanym. Kompost rozsypuje się luźno, cienką warstwą pomiędzy źdźbłami. Zamiennie zastosować można inne naturalne nawozy: Biohumus Max Uniwersalny lub Biohumus Max do Ziół. W ich składzie jest wermikompost, który powstaje w wyniku przetrawienia substancji organicznej przez dżdżownice kalifornijskie. Dostarcza on składników pokarmowych oraz pobudza życie biologiczne gleby. Nie ma ryzyka przenawożenia.