Różanecznik (Rododendron)
Uprawiane odmiany różaneczników i azalii to krzewy o różnych rozmiarach - od bardzo małych, które uprawia się w doniczce, do ok. 4-5 metrowych krzewów. Różaneczniki mają cały czas zwarty pokrój, azalie z początku mają luźniejszy pokrój, z czasem jednak zagęszczają się. Są to rośliny długowieczne, niektórzy hodują je już kilkadziesiąt lat. U azalii już w lipcu zaczynają się na gałązkach wytwarzać pączki na nowy rok. Kwiaty są główną ozdobą azalii i różaneczników. Kwitną niezwykle obficie. U azalii kwiaty rozkwitają przed rozwinięciem się liści, przez co są doskonale widoczne, u rododendronów kwiaty wyrastają na długich szypułkach w kwiatostanach na szczytach pędów i również są doskonale widoczne. U licznych odmian różaneczników występuje cała gama kolorów kwiatów – od białego do fioletowego, poprzez różne odcienie czerwieni.
Stanowisko
Różaneczniki najlepiej się czują rosnąc na stanowisku półcienistym, osłoniętym od wiatru. Problemem w uprawie tych krzewów są duże wahania temperatury, z którymi mamy do czynienia na przedwiośniu oraz wczesną jesienią. Przed spodziewanym nadejściem okresu z tak dużymi wahaniami temperatury rośliny należy okrywać przed zapowiadanymi przymrozkami oraz na okres zimy.
Wymagania
PODŁOŻE I PODLEWANIE
Różaneczniki najlepiej rosną na glebie kwaśnej, lżejszej, wzbogaconej w torf. Krzewy te wymagają stałego i regularnego podlewania w okresach suszy. Glebę pod krzewem najlepiej ściółkować korą sosnową, która oprócz tego, że będzie zapobiegać nadmiernemu wyparowywaniu wody minimalizuje także w pewnym stopniu ryzyko porażenia przez niektóre choroby.
NAWOŻENIE
Różaneczniki są bardzo wrażliwe na niedobory składników pokarmowych, które objawiają się tzw. chlorozami. Roślinom należy regularnie dostarczać niezbędnych składników pokarmowych, doskonale nada się Nawóz ZADBANE KWIATY do rododendronów i azalii z mączką bazaltową. Podczas sadzenia krzewów warto zastosować odpowiednią mikoryzę. Grzyby wchodząc w układ symbiotyczny z różanecznikami zapewniają im szybsze i bardziej efektywne pobieranie składników pokarmowych, chronią również w pewnym stopniu przed infekcjami ze strony organizmów grzybopodobnych i grzybów glebowych. Różaneczniki mogą być także wrażliwe na zanieczyszczenie środowiska i ten fakt również należy uwzględnić przed posadzeniem rośliny i wyborem stanowiska.
Najczęściej występujące choroby:
Fytoftoroza - to najgroźniejsza choroba różaneczników. Na zainfekowanych korzeniach tworzą się jasnobrązowe, szybko ciemniejące plamy. Porażone rośliny przestają rosnąć. Ich liście stają się jasnozielone lub szarawe, a następnie zwijają się łódeczkowato wzdłuż nerwu głównego i pozostają na roślinie.
Brązowienie brzegów i wierzchołków liści - porażone liście mają brązowe brzegi i zbrązowiałe końcówki. Często podobne objawy są spowodowane przez niską temperaturę. Na zainfekowanej tkance widoczne są gołym okiem drobne, czarne punkciki – owocniki grzyba.
Plamistości liści - wywoływane są przez różne gatunki grzybów. Objawy występujące na liściach to różnego kształtu i różnej wielkości plamy barwy z reguły jasno- lub ciemnobrązowej. Porażone krzewy wolniej rosną i tracą swoją wartość dekoracyjną.
Najczęściej występujące szkodniki:
Opuchlak truskawkowiec - larwy tego chrząszcza żerują na podziemnych organach rośliny uszkadzając szyjkę korzeniową i korzenie. Uszkodzone krzewy więdną i zamierają. Wiosną owady dorosłe wygryzają zatokowate dziury na brzegach liści. Owady żerują w nocy dlatego też, zabieg chemiczny powinien być przeprowadzony późnym wieczorem i powtórzony po 7 dniach.
Mszyca azaliowa - żerują w koloniach po dolnej stronie pędów wierzchołkowych i na pąkach kwiatowych. Wydzielają rosę miodową, która pokrywa liście stając się pożywką dla grzybów sadzakowych. Jej żerowanie powoduję deformacje liści, zniszczenie pąków kwiatowych, a tym samym zahamowanie lub uniemożliwienie kwitnienia.
