Kard

Optymalna temperatura wzrostu kardów wynosi 20-25°C. Młode rośliny są wrażliwe na przymrozki, a karpy korzeniowe choć wytrzymują kilkunastostopniowe mrozy, to w Polsce na ogół przemarzają podczas zimy. Kardy lubią ciepłe, żyzne i głęboko uprawiane gleby o dużej zawartości próchnicy i odczynie od lekko kwaśnego do obojętnego.

W naszym klimacie kardy najlepiej jest uprawiać jako rośliny roczne, z rozsady. Nasiona wysiewamy od połowy lutego do początku marca do małych doniczek lub do skrzynek wysiewnych. Siewki po ukazaniu się pierwszego liścia, należy przepikować do doniczek o średnicy 8-10 cm. W temperaturze 20-25°C wschody pojawiają się po upływie około 2 tygodni.
Kardy dobrze reagują na nawożenie organiczne i nawadnianie. W dołki pod wsadzane rośliny zaleca się dawać przefermentowany obornik lub kompost. Z uwagi, iż posiada bardzo silnie rozwinięty system korzeniowy, potrafi zdobywać wodę z głębszych warstw gleby oraz może dobrze wykorzystać nawozy mineralne. Cenne makro- i mikroelementy warto dostarczyć poprzez zastosowanie nawozów wieloskładnikowych, np. nawóz granulowany do warzyw Target. Zwykle w ciągu sezonu wystarczają dwie dawki nawozu.
Spulchnianie gleby w uprawie kardów korzystnie wpływa na plony. Pierwsze wzruszanie gleby wykonuje się krótko po posadzeniu rozsady. Wówczas spulchnimy glebę udeptaną podczas wysadzania roślin. Następne wzruszanie wykonuje się w celu zniszczenia wyrastających chwastów. Niepożądane rośliny stanowią problem, zwłaszcza w początkowym okresie uprawy. Należy wiec regularnie usuwać chwasty, wyrywając je ręcznie bądź za pomocą motyczki czy pazurków. Kardy z czasem same hamują wzrost chwastów poprzez cieniowanie i przygniatanie ich masą liści.
Z uwagi, iż liście i ogonki kardów zawierają dość sporo substancji gorzkich należy je wybielić przez pozbawienie ich dostępu światła. W tym celu w sierpniu należy związać razem wszystkie liście, a ogonki liściowe owinąć szczelnie czarną folią lub papierem. Po 3-5 tygodniach (lub później w przypadku chłodnej pogody) wycina się wybielone ogonki.

Alternarioza - objawami choroby są okrągłe, czarne plamy pojawiające się głównie na liściach. Początkowo plamy są małe, z czasem jednak szybko się powiększają i pokrywają zielonkawym nalotem. Na ich powierzchni można dostrzec koncentryczne okręgi. Chorobie sprzyja wilgotne powietrze i podwyższona temperatura.

Mączniak prawdziwy - choroba objawia się wystąpieniem na liściach białego, mączystego nalotu, na powierzchni którego widoczne są bardzo drobne, ciemne zarodniki. Chorobie sprzyja duża wilgotność powietrza i wysoka temperatura, a także przenawożenie roślin azotem i zachwaszczenie upraw. Wskazane jest regularne odchwaszczanie grządek oraz stosowanie nawozów w zalecanych dawkach.

Mączniak rzekomy - objawami choroby są nieregularne, ciemne plamy na liściach, które od spodniej strony blaszki liściowej pokryte są szarym nalotem grzybni. Choroba może atakować również siewki, które szybko żółkną i zamierają. Chorobie sprzyja duża wilgotność powietrza i wysoka temperatura oraz zachwaszczenie upraw. Ważne jest przestrzeganie zmianowania oraz usuwanie i niszczeniu resztek roślinnych pozostałych po zbiorach.

Szara pleśń - choroba rozwija się najczęściej krótko przed zbiorami. Na liściach i łodygach powstają wodniste, niewielkie plamy gnilne, które szybko się powiększają i pokrywają szarym nalotem grzybni. Chorobie sprzyja duża wilgotność powietrza i wysoka temperatura. Zalecane jest przestrzeganie zmianowania oraz usuwanie i niszczenie resztek roślinnych pozostałych po zbiorze.

Mączlik szklarniowy - larwy i osobniki dorosłe żerują na dolnej stronie liścia, wysysając z rośliny soki. Na blaszkach liściowych pojawiają się żółte plamy. Na powierzchni liści rozwijają się często grzyby sadzakowe. W przypadku intensywnego występowania szkodnika może dojść do całkowitego zamierania roślin.

Śmietki - muchówka o szarym, wydłużonym ciele gęsto pokrytym włoskami. Larwa beznoga, kremowo-biała dł. ok. 7-8 mm. Uszkodzeń roślin dokonują larwy. Po wylegnięciu z jaj, wgryzają się w szyjkę korzeniową doprowadzając do więdnięcia i zamierania roślin. Porażone rośliny można łatwo wyciągnąć z ziemi. Żerowaniu szkodnika sprzyja podwyższona temperatura oraz duże zagęszczenie chwastów i roślin żywicielskich.

Mszyce - osłabiają wzrost młodych roślin oraz powodują deformacje. Szkodniki te są także wektorami chorób wirusowych. Mszyce wydzielają spadź na której rozwijają się grzyby sadzakowe. Aby zapobiec wystąpieniu szkodnika ważne jest regularne niszczenie chwastów. W walce z mszycami pomogą naturalni wrogowie – złotooki, biedronki i bzygi.

Ślimaki (różne gatunki) – wygryzają w liściach otwory, a pośrednio także zanieczyszczają rośliny swoimi odchodami. Możemy je zwalczać używając różnego rodzaju pułapek lub środków ochrony roślin - moluskocydów.