Ślimaki

ŚLIMAKI (Gastropoda) - Zaczynająca się wiosna, siewy nasion warzyw oraz wschody roślin ozdobnych, kwiatów powinny wzmóc naszą czujność pod kątem sygnalizacji występowania, szkodliwości i zwalczania ślimaków nagich szczególnie z rodziny pomrowikowatych.

W sprzyjających warunkach pogodowych w niektórych ogrodach ślimaki lokalnie powodują uszkodzenia upraw ogrodniczych oraz roślin ozdobnych uprawianych w polu i pod osłonami. Mogą zjadać wszystkie części roślin, zwłaszcza ich młode organy (liście, pędy, korzenie, kwiatostany). Największe szkody powodują w okresie kiełkowania nasion oraz wschodów. Wtedy, kiedy mamy do czynienia z wystąpieniem odpowiednich warunków pogodowych do intensywnego rozwoju i żerowania ślimaków, należy zastosować jak najbardziej skuteczne metody zwalczania w celu ograniczenia uszkodzeń powodowanych przez te szkodniki. Najlepiej jest prowadzić takie zwalczanie kompleksowo korzystając z poniższych metod, wytycznych oraz produktów i środków ochrony roślin. • Zabiegi profilaktyczne ( osuszanie gleby, usuwanie resztek roślinnych, ograniczanie miejsc służących do przebywania szkodników oraz ostrożność przy nabywaniu roślin ze szkółek, w których mogą występować ślimaki); • Pułapki ( ziemniaki, deski, duże kamienie, dachówki); • Bezpośrednie wyłapywanie ślimaków; • Zabiegi agrotechniczne ( przekopywanie, motyczenie, intensywne grabienie, przyspieszony termin siewu oraz sadzenie zdrowych roślin); • Aplikacja nawozów mineralnych ( wapno gaszone); • Środki ochrony roślin (moluskocydy ). Na dzień dzisiejszy Firma Target proponuje Państwu bardzo skuteczny produkt zwalczający ślimaki. Jest to żel na ślimaki, który bardzo skutecznie chroni nasadzenia w ogrodach przydomowych oraz na działkach przed tymi mięczakami. Żel na ślimaki jest to preparat bezbarwny i bezzapachowy wytworzony z naturalnych składników. Aplikując żel na ślimaki wykładamy go wokół rośliny lub rabaty tworząc barierę mechaniczną nie do pokonania dla ślimaków nagich jak i skorupkowych. Jednorazowe użycie żelu na ślimaki nie umożliwia całkowitego zwalczenia ślimaków, ponieważ szkodniki te mogą występować jednocześnie w różnych fazach rozwojowych. Duże szanse na przeżycie mają jaja oraz osobniki młodociane. Istnieją również ograniczenia w terminach wykonywania zabiegu. Największą skuteczność zwalczania uzyskuje się, gdy ślimaki dorastają. Zabiegi należy czasem powtarzać kilkakrotnie. Dobrze jest, gdy obejmują one swym zasięgiem jak największy teren opanowany przez ślimaki. W przeciwnym razie w miejsce wytępionych pojawiają się osobniki migrujące z sąsiednich terenów, na których nie prowadzono ochrony chemicznej. Najlepsze efekty zwalczania uzyskuje się stosując preparat w godzinach popołudniowych lub wieczorem. Liczebność tych mięczaków od kilkunastu lat systematycznie wzrasta a ich obecność jest rejestrowana w coraz to nowych regionach Polski. Zwalczanie tych szkodników nie jest łatwe i wymaga zapoznania się z ich naturą, zwyczajami oraz biologią. W systematyce zoologicznej gromada ślimaki (Gastropoda) należy do typu mięczaków (Mollusca).W Polsce występuje 175 gatunków ślimaków lądowych w tym około 29 gatunków to ślimaki nagie. Większość z nich nie ma znaczenia gospodarczego i nie może być uznana za szkodniki, wręcz przeciwnie - odgrywają ważną rolę w równowadze biocenoz i wydatnie się przyczyniają do przyspieszenia tempa krążenia materii w przyrodzie. Większość ślimaków jest bardzo wrażliwa na niską wilgotność względną atmosfery oraz światło słoneczne. Ślimaki skorupkowe w pogarszających się warunkach atmosferycznych wciągają ciało do muszli i zapadają w stan anabiozy. Są mało ruchliwe i pozostają na miejscu, gdzie je zastała susza. W przeciwieństwie do nich ślimaki nagie są ruchliwe, wychodzą ze swoich kryjówek, często odległych o wiele metrów od żerowiska, czynią to nocą i podczas słotnej pogody, powracając do swoich miejsc schronienia przed świtem. Ślimaki oskorupione w naszym klimacie jako szkodniki roślin uprawnych nie mają większego znaczenia. Niektóre z nich, między innymi, ślimak winniczek (Helixpomatia), ślimak ogrodowy (Cepaeahortensis), ślimak gajowy (Cepaeanemoralis), zaroślarka pospolita (Bradybaenafruticum), ślimak zaroślowy (Ariantaarbustorum) i ślimak kosmaty (Trichiahispida) mogą wprawdzie lokalnie powodować uszkodzenia roślin w produkcji ogrodniczej, jednakże są to przypadki sporadyczne niemające większego znaczenia. Ich pojawienie się często wynika z bliskiego sąsiedztwa naturalnego siedliska tych gatunków. W przeciwieństwie do nich ślimaki nagie mogą powodować znaczne straty w uprawach roślin polowych i ogrodniczych. Ze względu na nocny tryb życia ślimaki nie są początkowo zauważane, a powodowane przez nie uszkodzenia na roślinach przypisywane są innym szkodnikom. Mięczaki te nie mają muszli, w której mogłyby się chronić przed niesprzyjającymi warunkami klimatycznymi, dlatego muszą znajdować odpowiednie kryjówki, będące ich miejscem bytowania i rozwoju. Zazwyczaj chronią się przed słońcem w ziemi, darni, pod deskami lub kamieniami. Wybierają miejsca zacienione, wilgotne, porośnięte krzewami. Często są to miedze, rowy przydrożne, porośnięte skarpy cieków wodnych, studzienki kanalizacyjne, piwnice, miejsca rozkładu materii organicznej. Brak muszli jest również atutem ślimaków nagich, umożliwiającym im łatwą i sprawną migrację w środowisku. Szkodliwość ślimaków uzależniona jest głównie od wilgotności, temperatury otoczenia, rodzaju i obfitości pokarmu oraz warunków siedliskowych. Do rozwoju gatunki te potrzebują dużej wilgotności, co najmniej 90%, dlatego wychodzą na żerowanie ze swoich kryjówek wieczorem lub podczas deszczowej pogody. Dużą aktywność wykazują w temperaturze 10–20°C. Źle znoszą temperaturę wysoką — 30–35°C oraz niską — poniżej –3°C. Przy braku pokrywy śnieżnej silny mróz może zredukować populację ślimaków. Na jego działanie najbardziej narażone są jaja, w mniejszym stopniu osobniki młode i dorosłe, które mogą przemieszczać się w głębsze warstwy gruntu. Ślimaki nagie wyrządzają szkody przez cały sezon wegetacyjny, największe wiosną, zwłaszcza w miesiącach z dużą ilością opadów oraz niską temperaturą. W takich warunkach, kiełkujące lub świeżo posadzone rośliny, mające jeszcze słabe przyrosty giną wskutek żerowania ślimaków. Są szkodnikami rzepaku, zbóż, wszystkich gatunków warzyw, roślin jagodowych (truskawek, poziomek), roślin ozdobnych i ziół. Można je również spotkać w przechowalniach warzyw. Ślady ich żerowania uwidaczniają się w postaci nieregularnie wygryzionych otworów w blaszce liściowej lub dziur w owocach i korzeniach warzyw. W miejscach żerowania oraz na glebie ślimaki pozostawiają błyszczące ślady zaschniętego śluzu. Szkodniki te są polifagami, to znaczy, że odżywiają się pokarmem zarówno zwierzęcym, jak i roślinnym.

Wiele gatunków roślin. Szczególnie narażone są warzywa liściowe i kapustne.

Ślimak Control - jest środkiem w formie granul do bezpośredniego stosowania. Chroni rośliny ozdobne i rośliny warzywne oraz truskawkę przed uszkodzeniami spowodowanymi przez ślimaki. Działa kontaktowo i żołądkowo. Jedna aplikacja wystarcza nawet do 2 tygodni. Specjalna formulacja powoduje, iż środek ten jest odporny na deszcz nawet 14 dni. Po spożyciu środka przez ślimaki następuje ich odrętwienie, a następnie śmierć w wyniku odwodnienia organizmu.
Żel na ślimaki - to bezbarwny i bezzapachowy żel zabezpieczający rośliny przed ślimakami. Zastosowany wokół rośliny tworzy naturalną, odporną na deszcz powłokę. Dzięki niej uzyskujemy mechaniczną barierę trudną do pokonania przez ślimaki. Jedno opakowanie preparatu wystarcza do uzyskania ok 50m żelowej bariery.