Groch
Popularne i chętnie uprawiane grupy i odmiany grochu:
- Groch łuskowy - może być zbierany w fazie pełnej dojrzałości (na suche nasiona) lub w fazie zielonej (tzw. zielony groszek). Popularne odmiany to 'Ambrozja', 'Telefon', 'Cud Kelwedonu' czy 'Sześciotygodniowy'.
- Groch cukrowy - jest znacznie delikatniejszy i można go zjadać razem z zieloną okrywą. Chętnie uprawiane odmiany z tej grupy to 'Iłówiecki' i 'Bajka').
Stanowisko
Groch nie ma zbyt dużych wymagań glebowych. Dobrze rośnie na każdym rodzaju gleby oprócz gleb bardzo ciężkich i podmokłych. Groch najlepiej udaje się na glebach o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym. Roślina ta nie ma również dużych wymagań co do temperatury. Jest odporny na niskie temperatury. Tylko w okresie kwitnienia trzeba chronić kwiaty przed przymrozkami.
Wymagania
Nawożenie:
Groch nie ma zbyt dużych wymagań pokarmowych. Warto jednak przed siewem grochu dostarczyć roślinom niezbędne składniki w postaci nawozu mineralnego.
Odchwaszczanie:
Najważniejszym zabiegiem pielęgnacyjnym po wysiewie nasion jest dokładne odchwaszczanie plantacji.
Chwasty musimy usuwać regularnie ręcznie albo za pomocą herbicydów.
Nawadnianie:
W okresie zawiązywania strąków wzrasta zapotrzebowanie grochu na wodę. Jeśli w tym czasie występuje zbyt mała ilość opadów koniecznie jest podlewanie roślin.
Najczęściej występujące choroby:
Mączniak prawdziwy grochu (Erysiphe pisi) – typowym dla tej choroby objawem jest jasny nalot złożony z zarodników grzyba. Występuje on na wszystkich porażonych częściach grochu. Na porażonych liściach pojawiają się brązowe plamy. Chore liście mogą ulegać zniekształceniom lub całkowicie zamierać. Askochytoza grochu (Ascochyta pisi) – powszechnie występująca choroba, porażająca wszystkie części grochu. Na porażonych organach występują brązowe plamy z ciemniejszą obwódką. Plamy mogą zlewać się ze sobą. Na strąkach mogą być lekko wgłębione. Fuzaryjne więdniecie grochu (Fusarium spp.) – charakterystycznym objawem jest placowe więdnięcie roślin. Na porażonych roślinach liście mogą również żółknąć. Chore rośliny są mniejsze. Silnie porażone mogą zamierać. Zwalczanie należy przeprowadzić używając fungicydów systemicznych.
Najczęściej występujące szkodniki:
Mszyca grochowa (Acyrthosiphon pisum) – szkodnik ten występuje powszechnie m.in. na grochu. Na skutek wysysania soków z roślin rośliny ulegają zniekształceniom i mają zahamowany wzrost. Mszyce żerują w koloniach oraz pokrywają się grubą warstwą wosku. Strąkowiec grochowy (Bruchus pisorum) – szkodliwość strąkowców polega na uszkadzaniu nasion grochu przez larwy i chrząszcze. Charakterystycznym objawem są widoczne w nasionach małe otwory. Należy dobrze zniszczyć resztki pożniwne wraz z larwami i poczwarkami szkodnika. Pachówka strąkóweczka (Epinotia nigricana) – znaczne szkody wyrządzają żerujące w nasionach gąsienice. Nasiona są nadgryzione, a w strąku oprócz uszkodzonych nasion znajdują się również odchody gąsienic, efekt żerowania. Uszkodzone nasiona nie nadają się do spożycia.
