Lewkonia letnia

LEWKONIA LETNIA (Matthiola incana) - miejscem naturalnego występowania tego gatunku są kraje śródziemnomorskie i Wyspy Kanaryjskie. Rośliny mają wysokość do 1 m i mniej lub bardziej rozgałęzione łodygi. Liście są podłużne eliptyczne, pokryte szarym kutnerem. Kwiaty pachnące, zebrane w okazałe grona na szczycie pędów, mają barwę czerwono fioletową. Kwitnienie trwa od czerwca do września. Owocem jest łuszczyna. Najważniejsze różnice między odmianami to: rozkrzewienie roślin, wypełnienie i barwa kwiatów oraz długość okresu uprawy. Znaczenie w ogrodnictwie mają tylko lewkonie nazywane letnimi, o krótkim 4-5 miesięcznym okresie uprawy i pełnych kwiatach o szerokiej skali barw – od białej aż do fioletowej. W ogrodach najczęściej sadzi się lewkonie wielopędowe, o wysokości 40-60 cm, należące do grupy Drezdeńska i Bronowicka. Polskiej hodowli jest grupa Bronowicka. Niezależnie od grupy większość odmian ma kwiaty pełne, jednak cecha ta jest u lewkonii niestabilna i następuje stałe rozszczepianie na rośliny o kwiatach pełnych i pojedynczych. Liście roślin pełnokwiatowych w pierwszym okresie rozwoju mają barwę jasnozieloną i są nieco szersze niż u roślin, które wydadzą kwiaty pojedyncze. Ten „wskaźnik pełności” umożliwia dokonanie selekcji już podczas produkcji rozsady. Aby różnica barwy liści wyraźnie się ujawniła, należy po skiełkowaniu nasion obniżyć temperaturę w szklarni do 6-8C i stworzyć warunki dnia krótkiego, dziewięciogodzinnego. Lewkonie wielopędowe są cennymi roślinami kwietnikowymi, ładnie wyglądają także sadzone w grupach na trawniku. Odmiany jednopędowe wysokie uprawia się na kwiat cięty, a niskie w pojemnikach. Rośliny przeznaczone do wazonów wyrywa się z korzeniami, gdy 8-10 kwiatów w gronie jest rozwiniętych. Całe rośliny wstawia się na kilka godzin do wody, a następnie odcina korzenie i pędy układa w wazonach. Kwiaty zachowują świeżość przez 7-10 dni.