Łubin Hartwega

ŁUBIN HARTWEGA (Lupinus hartwegii) - dziko rośnie z Ameryce Południowej. Rośliny osiągają wysokość 50-100 cm, mają dłoniastozłożone liście i kwiaty osadzone okółkowo na bardzo krótkich szypułkach, zebrane w okazałe grona. Kwitnienie przypadka w lipcu i sierpniu. Owocem jest strąk. Odmiany różnią się siłą wzrostu i barwą kwiatów. Najczęściej uprawia się odmianę ‘Atricoccineus’ kwitnącą różowo i czerwono, ‘Nigrescens’ o kwiatach niebieskich i fioletowych oraz ‘Albicoccineus’ o kwiatach białych i różowych. Łubin Hartwega, podobnie jak inne łubiny jednoroczne, np. łubin zmienny, doskonale nadaje się do tworzenia grup ogrodowych i do obsiewania skarp.

Stanowisko

Łubin dobrze rośnie na glebach lekkich, ale umiarkowanie wilgotnych, kwaśnych, o pH 4,5-6,0, w miejscach słonecznych. Nasiona sieje się wprost na miejsce stałe w końcu kwietnia lub na początku maja, rzutowo lub punktowo, po 2-3, co 5-8 cm; odległość między rzędami powinna wynosić 25-30 cm.

Najczęściej występujące choroby:

Mączniak prawdziwy - objawy występują w postaci plam pokrytych mączystą, watowatą, białą grzybnią. Porażone liście marszczą się i zwijają ku dołowi. Najczęściej występuje w wilgotne i ciepłe lata, zwłaszcza tam, gdzie jest duże zagęszczenie roślin. Porażone części roślin należy usuwać, a gdy choroba jest mocno zaawansowana, najlepiej zastosować środek chemiczny (np. Signum 33 WG, Agrocover Spray, Signum 33 WG, Stoper AE).

Plamistości liści - pojawienie się na liściach okrągłych, czarnych i lekko postrzępionych plam świadczy o obecności tej choroby. Po pewnym czasie następuje żółknięcie i opadanie porażonych liści. Regularne opryski pomogą uchronić przed chorobą (np. Polyversum WP).